TEXTIELE KUNSTEN
ACADEMIE DKO ANTWERPEN 2019-2020



In 2019-2020 startte ik met een cross-over Textiele kunsten & Weefontwerp. Ik heb voor Textiele Kunsten wat experimenten gedaan met batikken. Ontwerpen was ook onderdeel dit jaar maar we hebben te weinig mee gedaan. Dat volgt later wel. 

In feite heb ik dit jaar 2 reizen gemaakt. Een reis met met natuurlijke vezels om Stella's sister te maken met jutte, sisal enz. 
Daarover lees je op deze pagina. 
 
De andere reis kon bijna niet contrastrijker zijn: een reis door de wereld van plastics geïnspireerd door 2 jonge kunstenaars waarmee ik heb samengewerkt voor mijn werk voor Art-fact. Op deze pagina alles over Stella's sister.

Naar studie rond plastics 
Naar weven 2019-2020  

Stella's sister op expositie Sanseviera - Fibre Art in plantentuin Meise 

In Stella's sister komt alles samen, ook ervaringen van het eerste en tweede jaar. Ik ben er trots op dat ze op zo'n prachtige plek hangt in de natte serre van Plantentuin Meise! 
De expositie Sanseviera - Fibre Art is een samenwerking tussen Plantentuin Meise en de Afdeling Textiele Kunsten van de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten Antwerpen DKO en een eerbetoon aan aan onze in 2018 overleden juf Christine Kennis. 

Over Stella's sister 
​Bij dit werk heb ik allerlei knoop- en weeftechnieken onderzocht en zoveel mogelijk met natuurlijke vezels gewerkt. Bij Stella's sister hoort muziek. Dit werk Fratres van Arvo Pärt (1977) kwam als het ware naar mij toe. Ik hoorde het en wist, dit hoort bij de reis die Stella's sister heeft afgelegd en ik denk dat het ook bij Christine past. Hulp bij de constructie van onder en bovenkant van het frame, heb ik gekregen van meneer Cees van de Hoek uit Tilburg. Stella's sister is een vervolg op LEGMATICS1 en De was van Sas: Stella. Samen vormen ze een drieluik. 

Foto: Elly Wynen

Toen Christine nog leefde, gingen we als eerstejaars (2017) mee op excursie naar Plantentuin Meise. We zagen de fantastische historische vezelcollectie die niet voor publiek toegankelijk was. Viviane van de plantentuin leidde ons rond en lichtte de collectie toe. Toen is met mijn juf het idee ontstaan voor een structurele samenwerking tussen de Plantentuin en de academie. Ook te zien waren reuze aronskelken, gekscherend penisplant genoemd.  De kelken die allang uitgebloeid waren, trokken ook mijn aandacht. 
Lang na het bezoek aan de tuin, is het idee voor een nieuw werk genaamd Penis pendule ontstaan. ​​

Het zou een werk worden ter herinnering aan mijn juf èn als vervolgwerk op LEGMATICS I en Stella. Penis pendule zou prachtig worden en lang: 4 meter. Een deel had ik al gemaakt, ik zou vooral werken met natuurlijke vezels die gedoneerd waren door de Plantentuin  aan de academie. Een werk ontstaat bij mij als innerlijk proces vanuit een ervaring, een herinnering. Dat ten spijt: mijn docent wilde dit werk in wording niet accepteren. De naam Penis pendule, het beeld dat zij erbij kreeg, bang voor getraumatiseerde kleine kinderen en voor de reactie van de plantentuin... Ach, de tuin zit vol erotiek uit de plantenwereld. Kinderen reageren speels op wat ze zien. Een schokkend of ordinair werk, zou het zeker niet worden. 
In eerste instantie was ik (op zijn zachts gezegd) verbouwereerd over het verbod. Nu werd mij iets opgedrongen wat het totaal niet was, een vulgair beeld van mijn idee. De associatie die mijn docent had, lag mijlen ver verwijderd van het beeld en het proces in mijn hoofd en handen.

Achteraf gezien was het proces, de 'making of' echt helend. Als de Penis pendule niet was geweigerd als idee, zou mijn oervrouw 'Stella's sister' er mogelijk nooit geweest zijn. En dat zou jammer zijn, ze voelt als een alter ego. 

Net als Stella, maakte ook haar zus de nodige reacties los. 'Ik voelde een intens verdriet.'; 'Wat een akelig gezicht, alsof ze gekeeld wordt.'; 'Wow prachtig, wat een mooie uitstraling heeft ze.'; 'Ze hangt er niet meer.' Ze gaat duidelijk in de omgeving op, iemand was haar straal voorbij was gelopen, haha. Eigenlijk jammer dat ik ook hier weer geen camera op heb kunnen hangen. 

Een opening zou plaatsvinden in december 2019 in het kasteeltje in de plantentuin waar de meeste andere werken hingen. Helaas ging dit wegens archeologische vondsten in de plantentuin en de door kuilen en modder onbegaanbare paden, niet door. Dan maar een Finissage, in april. Tja, Corona... dus ging wéér niet door. 

Stella's sister hangt nog steeds fier, al 8 maanden. In de natte serre vlakbij de orchideeën. Ze ziet er intussen uit als een verzopen katje, en wordt langzaam overgenomen door zwarte schimmeltjes. Geweldig dat vergankelijkheid en verval zichtbaar worden. Mentaal blijft ze overeind staan, mijn oervrouw.
Als het goed is, wordt de expositie in oktober 2020 toch weer een maandje opgebouwd. Althans, dat hopen we.

Foto: Monica van Fleteren

​UPDATE
De expositie heropent en is te zien van 9 oktober tot 17 januari!  Stella's sister heb ik sinds december niet meer gezien. Ik hoop dat er een QR code met foto's van haar ontwikkeling december 2019 tot nu, oktober 2020, bij mag. Het publiek mag zien hoe ze zichtbaar ten prooi valt aan vergankelijkheid. Voor mij is dat nodig omdat anders niet het hele verhaal zichtbaar is.